Wielkopolskie Centrum Ekonomii Solidarności

Projekt „Wielkopolskie Centrum Ekonomii Solidarności – koordynacja na rzecz zapewnienia trwałości funkcjonowania instytucji ekonomii społecznej” (WCES) jest realizowany przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Poznaniu wraz z 4 parterami – Stowarzyszeniem na Rzecz Spółdzielni Socjalnych, Fundacją im. Królowej Polski św. Jadwigi, Fundacją Forum Rozwoju Nowoczesnych Technologii oraz Fundacją Pomocy Wzajemnej Barka.

Projekt był współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Tym co go odróżnia od innych jest charakter innowacyjny testujący, czyli dążenie do wypracowania nowych narzędzi wspierania rozwoju ekonomii społecznej, uwzględniających potrzeby wszystkich adresatów. W projekcie innowacyjnym testującym w pierwszej fazie realizujący skupiali się na stworzeniu propozycji nowych metod wsparcia, w drugiej zaś pilotażowo wdrażali wypracowane wcześniej rozwiązania, starając się na bieżąco dostosowywać je do oczekiwań grup biorących udział w tym procesie. Projekt „Wielkopolskie Centrum Ekonomii Solidarności – koordynacja na rzecz zapewnienia trwałości funkcjonowania instytucji ekonomii społecznej” uzyskał pozytywną ocenę zewnętrzną w trakcie ewaluacji i walidacji. Zakończył się w kwietniu 2013.

W skład projektu Wielkopolskiego Centrum Ekonomii Solidarności wchodziły następujące elementy:

Metoda koordynacji

         Modelowym rozwiązaniem opracowywanym w projekcie WCES jest metoda koordynacji działań w obszarze ekonomii społecznej. Metoda koordynacji to zespół rozwiązań pozwalający prowadzić działania wspierające ekonomię społeczną na wszystkich poziomach oddziaływania – regionalnym, lokalnym, przedsiębiorstw społecznych oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. W okresie od marca do września 2012 r. odbywało się pilotażowe wdrożenie wszystkich rozwiązań składających się na metodę koordynacji.

Koordynacja na poziomie regionalnym – system monitoringu oraz model systemu informatycznego

Najważniejszym zadaniem stojącym przed nowoczesnym regionem jest umiejętna koordynacja działań na styku poszczególnych polityk publicznych, planowanie strategiczne, koordynacja realizowanych przedsięwzięć. Do koordynacji działań oraz oceny realizowanych przedsięwzięć konieczne jest systematyczne i celowe monitorowanie działań w obszarze ekonomii społecznej oraz sprawna komunikacja pomiędzy poszczególnymi interesariuszami, czemu ma służyć opracowany w ramach projektu system monitoringu oraz system informatyczny.

System monitoringu to zbiór miar i wskaźników pozwalających na monitorowanie kluczowych wymiarów funkcjonowania sektora ekonomii społecznej    w takich obszarach jak przede wszystkim: funkcjonowanie przedsiębiorstw społecznych i ośrodków wsparcia ekonomii społecznej, działań realizowanych przez administrację oraz inicjatyw realizowanych z udziałem osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Za wypracowanie systemu monitoringu odpowiada Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Poznaniu. Wybrane wskaźniki są w bezpośredni sposób powiązane z polityką rozwoju ekonomii społecznej kreowanej na poziomie województwa m.in. poprzez Wieloletni regionalny plan działania na rzecz promocji i upowszechniania ES w regionie. W I fazie projektu wypracowano podstawowe założenia systemu monitoringu. W fazie testowania doprecyzowywane były założenia – wybór konkretnych wskaźników, stworzenie procedur ich zbierania      i opracowywania (planu monitoringu i kart wskaźników) oraz realizowany był pilotażowy program wdrożenia systemu w Regionalnym Ośrodku Polityki Społecznej w Poznaniu. W czasie pilotażu realizowana będzie pierwsza edycja badań monitoringowych, w której pozyskiwane będą informacje od przedsiębiorstw społecznych oraz ośrodków wsparcia ekonomii społecznej. 

System informatyczny jest narzędziem budowania wirtualnej organizacji i usprawniania komunikacji pomiędzy poszczególnymi instytucjami zaangażowanymi w działania w obszarze ekonomii społecznej. Za wypracowanie systemu odpowiadała Fundacja Forum Rozwoju Nowoczesnych Technologii. System informatyczny z jednej strony udostępniał poszczególnym podmiotom zainteresowanym włączeniem w regionalny system komunikacyjny sektora ekonomii społecznej narzędzia informatyczne (pakiety „pudełkowe” – m.in. moduły kalendarza czy ankiet). Z drugiej poprzez rozbudowane funkcjonalności analityczne pozwala na sprawną realizację monitoringu sektora ES w regionie. Założenia opracowano w pierwszym etapie projektu, na etapie pilotażu realizowane były szkolenia oraz doradztwo wdrożeniowe w obszarze obsługi systemu. 

Poziom lokalny – model szkoleń dla animatorów/tutorów ekonomii społecznej

         Na poziomie lokalnym poważną barierą rozwoju ekonomii społecznej jest brak wiedzy decydentów nt. możliwości jakie stwarza dla rozwoju lokalnego ekonomia społeczna oraz brak lokalnych animatorów/tutorów ekonomii społecznej wyposażonych w wiedzę konieczną do wsparcia ekonomii społecznej. Model szkoleń dla animatorów/tutorów ES to program edukacyjny skierowany do decydentów na poziomie lokalnym (szczebel powiatu i gminy) oraz przedstawicieli środowisk lokalnych. Model jest tworzony przez przedstawicieli Fundacji Pomocy Wzajemnej Barka oraz Instytutu Obywatelskiego Pro Publico Bono. Program zakładał cykl pięciu spotkań, na których prezentowane były podstawy teoretyczne oraz kształcone będą umiejętności praktyczne w zakresie animowania rozwoju ekonomii społecznej na poziomie lokalnym. Założenia opracowano w pierwszym etapie projektu, na etapie pilotażu realizowane były szkolenia dla przedstawicieli 10 wybranych powiatów. 

Poziom przedsiębiorstw społecznych – model partnerstw prywatno-społecznych

Jednym z podstawowych problemów rozwoju przedsiębiorstw społecznych są niedostateczne kompetencje biznesowe ich członków i pracowników. Trudności dotyczą budowania atrakcyjnej oferty, wyboru kanałów sprzedaży czy też budowania strategii marketingowych. Na niedostatecznym poziomie jest też współpraca pomiędzy przedsiębiorstwami społecznymi a komercyjnymi. W odpowiedzi na te trudności Fundacja im. Królowej Polski św. Jadwigi wypracowała model partnerstwa prywatno-społecznego, w ramach którego możliwe będzie budowanie trwałej współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami społecznymi oraz komercyjnymi. Rozwiązaniem był cykl spotkań budujących współpracę pomiędzy konkretnymi przedsiębiorstwami społecznymi oraz przedsiębiorstwami komercyjnymi, obejmującymi m.in. tutoring przedsiębiorców komercyjnych dla przedsiębiorstw społecznych w kluczowych dla ich działalności aspektach. Założenia opracowano w pierwszym etapie projektu, na etapie pilotażu realizowane były spotkania dla wybranych 15 grup złożonych przede wszystkim z przedstawicieli przedsiębiorstw społecznych i komercyjnych. 

Poziom osób zagrożonych wykluczeniem społecznym oraz instytucji pomocy społecznej – model preinkubacji/inkubacji

          Skuteczna aktywizacja zawodowa osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, szczególnie z powodu bezrobocia, jest wyzwaniem zarówno dla instytucji pomocy społecznej, jak i dla całych lokalnych społeczności. Ośrodki Pomocy Społecznej realizujące projekty systemowe finansowane ze środków unijnych borykają się często z brakiem perspektyw zatrudnienia osób przygotowanych do podjęcia pracy. Podobnie też osoby w trudnych sytuacjach życiowych nie mają świadomości tego, że szansą dla nich może być podjęcie pracy w przedsiębiorstwie społecznym. Rozwiązaniem tego typu problemów może być model preinkubacji i inkubacji wypracowany przez Stowarzyszenie na Rzecz Spółdzielni Socjalnych. Model przewidywał dwie ścieżki wsparcia – z jednej strony kierowane do osób zainteresowanych stworzeniem miejsca pracy w ramach przedsiębiorstwa społecznego np. studentów, absolwentów czy też osób bezrobotnych. Takie osoby 

w cyklu preinkubacji przygotowywane są teoretycznie do rozpoczęcia działalności w formie spółdzielni socjalnej osób fizycznych czy też organizacji pozarządowej. W procesie inkubacji uczestnicy mogli testować konkretne pomysły na prowadzenie działalności przy wsparciu opiekunów procesu inkubacji oraz z wykorzystaniem infrastruktury inkubatora. Druga ścieżka przeznaczona jest dla samorządów lokalnych zamierzających utworzyć spółdzielnię osób prawnych w celu reintegracji zawodowej osób w trudnej sytuacji życiowej m.in. z powodu bezrobocia czy też zaległości czynszowych. W tej ścieżce samorządy są przygotowywane do powołania spółdzielni poprzez spotkania informacyjne, wsparcie w zakresie procedur czy szkolenia. Z drugiej strony pod kątem umiejętności zawodowych i społecznych przygotowywane są osoby, które mają docelowo znaleźć zatrudnienie w spółdzielni. Założenia opracowano w pierwszym etapie projektu, na etapie pilotażu prowadzone są szkolenia i doradztwo w ramach procesu preinkubacji dla osób chcących założyć przedsiębiorstw społeczne oraz przygotowanie gmin do powołania spółdzielni socjalnej osób prawnych. 

Więcej informacji na temat projektu „Wielkopolskie Centrum Ekonomii Solidarności – koordynacja na rzecz zapewnienia trwałości funkcjonowania instytucji ekonomii społecznej” (WCES) znaleźć można na stronie internetowej www.wces.pl .

{phocagallery view=category|categoryid=5}

Wielkopolskie Centrum Ekonomii Solidarności
Przewiń na górę